Włoskie kolory – jakie one są i jak ich używać?

W poniższym wpisie omawiam włoskie kolory – podzieliłam je ze względu na wspólne cechy jeśli chodzi o ich poprawną odmianę.

Słowem wstępu

Kolory w języku włoskim zachowują się jak zwykłe przymiotniki, więc zawsze należy uzgadniać odmianę względem liczby i rodzaju opisywanego rzeczownika. Ale kolory to nie tylko przymiotniki! Możemy przecież powiedzieć zdanie typu:

Mój ulubiony kolor to czerwony.

Kolory używane jako rzeczowniki są w języku włoskim rodzaju męskiego, więc to zdanie po włosku brzmi:

Il mio colore preferito è il rosso.

A tutaj przeczytasz o włoskich idiomach z częściami ciała!

Regularne włoskie kolory

Co mam na myśli pisząc o „regularnych” włoskich kolorach? To takie, które odmieniają się zgodnie z zasadami względem liczby i rodzaju. W tej grupie możemy spotkać takie kolory jak:

Kolor	Rodzaj męski, l. poj.	Rodzaj męski, l. mn.	Rodzaj żeński, l. poj.	Rodzaj żeński, l. mn.
czarny	nero	neri	nera	nere
biały	bianco	bianchi	bianca	bianche
błękitny	azzurro	azzurri	azzurra	azzurre
żółty	giallo	gialli	gialla	gialle
szary	grigio	grigi	grigia	grigie
czerwony	rosso	rossi	rossa	rosse

Włoskie kolory z odmianą według liczby

W tej grupie wrzucam te kolory, które mają taką samą formę dla liczby pojedynczej zarówno dla rodzaju żeńskiego, jak i męskiego. Inna forma, ale też taka sama dla obu rodzajów, jest dla liczby mnogiej.

Do tej grupy należą:

Kolor	Liczba pojedyncza	Liczba mnoga
pomarańczowy	arancione	arancioni
błękitny	celeste	celesti
brązowy	marrone	marroni
zielony	verde	verdi

Kolory mające tylko jedną formę

W tej grupie wymieniam kolory, które bez względu na opisywany rzeczownik mają zawsze taką samą formę. Oto one:

niebieski – blu
fioletowy – viola
różowy – rosa
złoty – oro
srebrny – argento
beżowy – beige (czytamy według francuskiej wymowy)
bordowy – bordò

Oczywiście jeśli mowa o kolorach to jest ich mnóstwo, ale stwierdziłam, że te podstawowe będą wystarczające jak na początek. Na koniec szybkie pytanie: